Z cyklu : Moja dusza pachnie Tobą…

Nasze życie biegnie jak szalone…

“Nasze życie….biegnie jak szalone ! Otwierają się kolejne jego rozdziały , a każdy dzień jak kartki w książce coraz szybciej się przewracają….Pojawiają się na naszej drodze ludzie , jedni z nich kroczą dalej z nami naszymi ścieżkami ….inni bezpowrotnie znikają, znikają…

Od wielu miesięcy…

Od wielu miesięcy zaglądam na profil Aleksandry Steć – autorki książek  “Moja dusza pachnie Tobą”czy “Dotyk twoich Słów”, których cytaty od czasu do czasu pojawiały się w moich wpisach. Niestety panuje tam cisza, żadnych wiadomości, żadnych wpisów… Wiem, że Pani Aleksandra była bardzo chora…mam jednak nadzieję, że któregoś dnia pojawi się na łamach swoich mediów społecznościowych i oznajmi, że wróciła do zdrowia, do nas, do pisania. Tak bardzo bym chciała, żeby tak się stało…życząc wszystkiego co najlepsze, czekam na jakiś choćby najmniejszy znak Pani Aleksandry…Odnalazła kiedyś moje wpisy na blogu i podziękowała mi za nie w swoich mediach. Może i tym razem odnajdzie mój wpis i da znać, że wszystko w porządku?

Poniżej wklejam mój wpis na ten temat sprzed dwóch lat, uważając , że wciąż jest aktualny:

Moja dusza pachnie Tobą…Aleksandry Steć . Dzisiaj znalazłam kolejny wpis na fb Pani Aleksandry. Zatrzymał mnie i zatrzymał moje myśli…jak dużo w tych paru zdaniach mądrości, jak dużo w nich prawdy –  może gorzkiej , ale tak bardzo realnej. Cóż , takie jest życie i takie sytuacje też wplatają się w jego scenariusz.

Z różnych powodów ludzie ,  którzy w pewnym okresie mojego życia byli moimi towarzyszami – na dobre i na złe – zniknęli….. a może niektórzy z nich byli tylko na dobre ? Nie chcę się głębiej nad tym zastanawiać dlaczego , ani analizować tego , bo po co…to już było , minęło i niczego nie zmienię ! To przeszłość !  Chcę mieć w sobie piękne wspomnienia i pozytywne uczucia !

Czy macie podobne doświadczenia , odczucia na ten temat ? Piszcie do mnie …

Poniżej parę zdjęć z mojej roztoczańskiej wsi dedykuję P. Aleksandrze, w końcu pochodzi z Zamościa, więc może one wpłyną choć odrobinę na poprawę zdrowia….

 

 

 

 

Aleksandra Steć pisze :

W końcu doszłam w życiu do momentu, kiedy nie boję i nie wstydzę się powiedzieć, że niektórzy ludzie mnie po prostu nie obchodzą. Szczególnie ci, którzy zostawili mnie na rozstaju dróg z roztrzaskanym sercem. Drogę do bezpiecznego miejsca znalazłam. Możecie być spokojni. Kawałki serca zbieram do dzisiaj, ale ma się już całkiem dobrze. Rany się przecież goją. Bliznami nigdy się nie przejmuję. To nie czas na wielkie żale. To czas na działanie. Ludzie po latach milczenia, pytają się mnie – co słychać? Tak serio, to nie wiem co mam na to pytanie odpowiadać. Jak w kilku zdaniach mam opowiedzieć co się u mnie wydarzyło przez tak długi czas, kiedy zazwyczaj żeby opisać jeden dzień – brakuje mi słów. Obecnie należę do tej grupy osób, które po prostu nie pamiętają dlaczego ktoś zniknął z ich życia. Jeśli zniknął i nie był obecny, to widocznie miało to jakiś powód. Nie rozpamiętuję takich historii. I staram się nie analizować. Skupiam się na ludziach, którzy podali mi pomocną rękę, dali mi serce na dłoni i tysiące ciepłych słów, które zostały poparte czynami. Nie pielęgnuję złych wspomnień. Wolę mieć wewnątrz siebie pozytywne emocje i piękne myśli. Tak naprawdę to przecież jesteśmy tymi uczuciami, które mamy w sobie.

– Aleksandra Steć