Proszę, nie mów mi…

Ile tu mądrości w tekście, który znalazłam w internecie. Kim jesteś w rzeczywistości bez duchowej opowieści? Warto przeczytać i się zastanowić:

Proszę, nie mów mi o “czystej świadomości” ani “zamieszkaniu w absolucie”.

Chcę zobaczyć, jak traktujesz swojego partnera,

twoje dzieci, twoich rodziców, twoje cenne ciało.

Proszę, nie pouczaj mnie o “iluzji oddzielnego ja” ani o tym, jak osiągnąłeś trwałą błogość w 7 dni.

Chcę poczuć prawdziwe ciepło emanujące z twojego serca.

Chcę usłyszeć, jak umiesz słuchać,

jak przyjmujesz informacje, które nie pasują do twojej osobistej filozofii.

Chcę zobaczyć, jak radzisz sobie z ludźmi, którzy się z tobą nie zgadzają.

Nie mów mi, jak jesteś przebudzony, jak wolny jesteś od ego.

Chcę poznać cię pod słowami.

Chcę wiedzieć, jak się masz, kiedy pojawiają się kłopoty.

Czy możesz w pełni pozwolić sobie na ból i nie udawać, że jesteś niezniszczalny.

Czy potrafisz czuć swój gniew, nie wpadając w przemoc.

Czy smutek może swobodnie przejść przez ciebie, a ty nie stajesz się jego niewolnikiem.

Czy możesz czuć wstyd i nie zawstydzać innych:

Czy możesz coś spieprzyć i to przyznać.

Czy możesz powiedzieć “przepraszam” i naprawdę tak myśleć.

Czy możesz być w pełni człowiekiem w swojej chwalebnej boskości.

Nie mów mi o swojej duchowości, przyjacielu.

Naprawdę nie jestem tym zainteresowany.

Chcę tylko Cię poznać.

Poznać Twoje cenne serce.

Poznać piękną ludzką istotę walczącą o światło.

Przed “duchowym specjalistą”.

Przed wszystkimi sprytnymi słowami.”

– Jeff Foster