NOTRE DAME…żal mi serce ściska !

Nie wiedziałam,  że aż tak mocno przeżyję ten tragiczny w skutkach fakt : wczoraj płonęła katedra Notre Dame. Nie mogłam uwierzyć , że to się dzieje naprawdę i dzisiaj trudno mi się pogodzić z tym , co się stało. Nie mogłam tego nawet oglądać tak bardzo mi było przykro. Znam to miejsce od wielu wielu lat i każdy mój pobyt w Paryżu ( a trochę ich było) zawsze wiązał się z wizytą tutaj…tyle wspomnień…

Po raz pierwszy zobaczyłam i zwiedziłam Katedrę w 1986 roku. Dokładnie pamiętam to spotkanie i ludzi z którymi tu byłam i pyszną kolację w restauracyjce obok , gdzie wpadałam już potem tradycyjnie za każdym razem . Muszę Wam jednak przyznać,  że za pierwszym razem trochę mnie rozczarowała …Inaczej ją sobie wyobrażałam , wydawała mi się dużo mniejsza i bardzo surowa. Jednak z każda następna wizytą odkrywałam jej piękno i niezwykły wręcz majestat. Miałam to szczęście , że często bywałam tu w dniach kiedy nie było tłumów ludzi ! Wtedy wszystko wygląda inaczej i przeżycie też zupełnie inne.

Nie patrzyłam wczoraj jak płonie , nie dałam rady….serce ściskało się z żalu i łza kręciła się w oku. Dzisiaj dowiedziałam się , że straty są dużo mniejsze niż przypuszczano , a ja dalej nie mam odwagi popatrzyć jak Katedra dzisiaj wygląda.

Ten fakt uświadomił mi jedno , że są takie miejsca na świecie , w których bywasz lubisz je – nawet nie wiesz dlaczego ?  Czujesz,  że tak jest albo było –  kiedy w jakiś sposób tracisz je na zawsze… Znowu coś zatrzymuję w moich wspomnieniach , których żaden żywioł nie jest w stanie strawić.  Warto  mieć wspomnienia i warto utrwalać je na zdjęciach !