Nie zapomnij być szczęśliwy!

(Nie zapomnij być szczęśliwy – Inspiracja wierszem Pablo Nerudy)

“Powoli umiera ten, kto nie podróżuje, kto nie czyta, ten kto nie słucha muzyki, ten kto nie obserwuje. Powoli umiera ten, kto niszczy swą miłość własną, ten kto znikąd nie chce przyjąć pomocy.

Powoli umiera ten, kto staje się niewolnikiem przyzwyczajenia, ten kto odtwarza codziennie te same ścieżki, ten kto nigdy nie zmienia punktów odniesienia, ten kto nigdy nie zmienia koloru swojego ubioru, ten kto nigdy nie porozmawia z nieznajomym. Powoli umiera ten, kto unika pasji i wielu emocji, które przywracają oczom blask i serca naprawiają.

Powoli umiera ten, kto nie opuszcza swojego przylądka, gdy jest nieszczęśliwy w miłości lub pracy, ten kto nie podejmuje ryzyka spełnienia swoich marzeń, ten kto chociaż raz w życiu nie odłożył na bok racjonalności.”

„Zaczynasz powoli umierać, jeśli nie podróżujesz, jeśli nie czytasz, jeśli nie słuchasz muzyki, jeśli nie znajdujesz ukojenia w sobie.” Neruda ostrzega nas przed powolnym umieraniem na własne życzenie, tym umieraniem, które przychodzi, gdy stajemy się biernymi obserwatorami swojego życia. Czasem dzieje się to przez przyzwyczajenie, czasem przez strach – przestajemy sięgać po rzeczy, które dawniej były dla nas źródłem radości i inspiracji, stajemy się obojętni, a czasem wręcz zamknięci na to, co nowe i nieznane.

Nie zapomnij…

„Nie zapomnij być szczęśliwy” – te słowa, pozornie banalne, przypominają o prostocie życia, o tym, że szczęście jest naszym wyborem. To przypomnienie, by nie poddawać się rutynie i nie bać się próbować nowych rzeczy, czy to poprzez podróże, czy rozwijanie pasji, czy po prostu znajdowanie chwil na bycie ze sobą.

Neruda wzywa nas do odwagi. Każdy dzień to okazja, by wybrać życie pełniejsze, by sięgnąć po coś, co przyniesie nam radość. Żyj tak, by unikać tego cichego, powolnego „umierania” wewnątrz siebie. Działaj, marz, popełniaj błędy, bądź wdzięczny, ale przede wszystkim nie zapomnij być szczęśliwy!

Pablo Neruda :