Pewnego razu kobieta z ciężkim stanem zapalnym mózgu weszła do kliniki dr Hakana Olaussona.

Była chora i potrzebowała pomocy, jednak nie reagowała na nic, w tym na zastrzyki i impulsy elektryczne. Lekarze pogodzili się już z faktem, że nie mogą przywrócić jej do życia, dopóki jedna z pielęgniarek ze współczucia nie pogłaskała pacjentki po ramieniu. Nagle niektóre części mózgu zaczęły działać. Dla naukowców była to okazja do przeprowadzenia serii badań i udowodnienia, jak zwykły dotyk wpływa na człowieka.

Tiffany Field, kierownik instytutu badawczego Touch Research, przez długi czas obserwowała zachowanie ludzi na lotniskach, interakcje rodziców z dziećmi na placach zabaw oraz komunikację nastolatków w kawiarni. Kobieta doszła do rozczarowującego wniosku: ludzie powoli przestają się dotykać.

Jest to godne ubolewania, ponieważ wcześniej odkryła, że ​​zarówno dzieci, jak i nastolatki, które często przytulają się z przyjaciółmi i rodzicami, które są poklepywane po plecach, są znacznie mniej agresywne i znacznie lepiej rozwinięte niż te, które nie mają częstego kontaktu fizycznego z bliskimi. Niemniej jednak ludzie coraz mniej chętnie się dotykają. Jaki jest tego powód?

Wynika to częściowo z rosnącego niepokoju społeczeństwa. Dziś, po prostu biorąc kolegę w ramiona lub trzymając dłoń przyjaciela podczas rozmowy, możesz zostać źle zrozumiany, a w najgorszym przypadku oskarżony o molestowanie. Zaczęliśmy odnosić się do dotykania inaczej. Być może zauważyłeś, że osoby starsze reagują inaczej. Często dotykają swego rozmówcy: biorą go za rękę, jeśli chcą przekazać coś ważnego; kiedy się śmieją, kładą mu dłoń na ramieniu.

Takie kontakty są nieprzyjemne dla chłopców i dziewcząt i starają się ściślej budować osobiste granice, chroniąc się w jak największym stopniu przed niepotrzebnym dotykiem, nie zdając sobie sprawy z jego znaczenia.

Więcej na następnej stronie.

Według dr Field również obecność gadżetów w rękach ludzi, odegrała decydującą rolę w zmniejszaniu częstości dotykania. Było to szczególnie widoczne na lotnisku: osoby czekające na loty nie dotykały się, nie ściskały, nie trzymały się za ręce. Większość z nich była pochłonięta scrollowaniem swych telefonów. To samo można powiedzieć o ludziach, którzy jedzą obiad w kawiarni. Coraz mniej trzymają się za ręce, dotykają się nawzajem lub patrzą sobie w oczy. Działania te zostały ponownie zastąpione smartfonami.

W rezultacie możesz odczuwać: depresję, lęki, mieć trudności ze snem. Często ludzie cierpiący na głód skóry próbują sztucznie zrekompensować sobie brak dotyku. Biorą długie, gorące prysznice, tulą koce, zwijając się wokół nich do snu, nie chcą się rozstawać ze swymi zwierzętami. Ale żadna z tych rzeczy nie zastąpi im kontaktu z drugim człowiekiem.