Tak mi ciężko, tak …..ciężko i smutno ! Wczoraj odszedł,  Omarek – nasz kochany piesek. Wiem, że miał już swoje lata, wiem , że niedowład łapek już dawał mu się bardzo we znaki, wiem, że po 14 latach to był już ten czas ?! To wszystko wiem………… ! I co mi z tego, że wiem……

Srodkowe zdjęcie moje ulubione…..to łobuzerskie spojrzenie Omarka.

Nagle znika na zawsze z twojego życia przyjaciel : taki prawdziwy, mądry i wierny ! Tak – zostanie w pamięci, zostanie w sercu….ale muszę się z tym powoli oswoić, a nie jest to łatwe ! Pomyślałam sobie, przeglądając zdjęcia Omarka, że niektóre tu na Mandarynce opublikuję, może będzie mi lżej ? Może piękne chwile, które udało nam się spedzić i utrawalić na zdjęciach – złagodzą mój smutek ? Może…..?

 

Omarek lubi…ł ( aha czas przeszły) spacery po mojej roztoczańskiej wiosce:

Szalony i zwariowany na kąpielach i zabawach z Magdą w naszej rzeczce ….Pamiętam jak trudno było Magdzi natrzeć go szamponem, a potem drugi problem jak to zmyć ? Jak zwiewałeś na łąkę, a Magda po różnymi pretekstami typu : przynieś zabawkę z wody doprowadzała sprawę kąpieli do końca….

 

….I jak zawsze byłeś smutny, kiedy wyjeżdżałam i czekałeś przy moich walizkach z taką minką:

Ale i tak Cię zapamiętam Omarku z tym cudownym uśmiechem, którym wywoływałeś radość w naszych sercach !