Przy okazji tej sentencji, trudno było nie zahaczyć o wspomnienia o moim ukochanym Omarku ! To już dwa lata jak go nie ma  ! Rany jeszcze się nie zabliźniły , bo wspomnienie wciąż boli ! Co raz bardziej marzy mi się posiadanie wilczurka, ale jak to zrobić kiedy moja sytuacja taka nieustabilizowana ? Dzisiaj tu, jutro nie wiadomo gdzie ?! A pies, to poważny życiowy krok ! Cóż…… muszę jeszcze sobie  odpuścić……

Mój kochany Omarek !

 

Znalazłam taką prostą, a jakże prawdziwa sentencję…..Niech ona będzie mottem na dzisiejszy dzień :